درمان نقاط ماشه ای با ماساژ درمانی

نقاط ماشه ای به عنوان مناطقی با باند های سفت و دردناک در عضلات یا تاندون ها هستند که ممکن است درد موضعی و یا راجعه ایجاد کنند.

نقاط ماشه ای هنگامی که عضلات تحت کشش زیاد قرار می گیرند یا خسته می شوند؛ گسترش می یابند.

آسیب حاد، خواب ناکافی و سرد شدن عضلات ممکن است عوامل تسریع کننده باشند.

اغلب نقاط ماشه ای در نتیجه افزایش کشش و کوتاهی عضله به علت وضعیت نامناسب، فعالیت‌های شغلی و فشارهای روانی ایجاد می‌شوند.

برخی از نقاط ماشه ای ممکن است فقط هنگامی که فشار فیزیکی شدید وجود دارد؛ علائم را به وجود آورند.

نقاط ماشه ای دیگر ممکن است هنگامی که بیمار استراحت می کند علائم را ایجاد کنند.

هنگام درمان نقاط ماشه ای می توان ترکیبی از تکنیکهای ماساژ را به کار برد.

در هر شرایطی درمان گر باید متوجه نیازهای ویژه بیمار و چگونگی تغییر این نیازها در طول دوره درمان باشد.

کیفیت بافت و دمای آن در پاسخ به ماساژ تغییر خواهد کرد و درمان گر باید از این طریق، به علاوه بازتاب کلامی بیمار برای راهنمایی خود جهت به کار بردن تکنیک مناسب درهر بار درمان استفاده کند.

ناحیه تحت درمان باید به وسیله حرکات استروک و نیدینگ گرم شود.

درمان را به طور عمقی شروع نکنید.

وقتی بافت گرم شد  و خاصیت ارتجاعی آن افزایش یافت درمان گر می‌تواند بدون اینکه به بیمار آسیب برساند به عمق  بیشتری در عضلات رفته و سپس استروک های عمیق تر مانند فشار را به کار ببرد.

نقاط ماشه ای اغلب در شروع درمان با فشار سطحی قابل درمان هستند.

به دنبال ماساژ استروک و نیدینگ برای نرم کردن ناحیه می‌توان از ماساژ پینچینگ و رولینگ استفاده کرد.

تکنیک های عمقی ماساژ از قبیل فشار برای تخریب نقاط ماشه ای و چسبندگی ها در لیگامان یا عضله، ممکن است برای بیمار دردناک باشد.

استروک های نیدینگ بصورت ملایم ممکن است به طور متناوب برای تسکین ناحیه، تسهیل تبادل جریان خون، تسریع تخلیه مواد زائد متابولیک و استراحت دستهای درمان گر استفاده شود.

استروک های ملایم و سبک در پایان درمان باید به منظور افزایش تبادل خون، جلوگیری از جراحت و ایجاد حالت آرامش استفاده شوند.

ماساژ استریپینگ هم می تواند همراه با تکنیک های فوق الذکر استفاده شود.

در مجموع ترکیبی از توجه عمقی متمرکز بر روی نقاط ماشه ای و نیدینگ عمومی یا استروک های وسیع تر توصیه می شود. درمان گر به طور عملی ریتم ایجاد تغییر به صورت از یک تکنیک به تکنیک دیگر را پیدا می کند.

عضله مورد درمان باید تحت استرچ ملایم قرار گیرد و با استفاده از فشار انگشت در جهت عمود بر فیبرهای عضله، باندهای سفت و نقاط ماشه ای را پیدا می کنیم.

نوک انگشتان به منظور وارسی در طول عضله برای احساس بافت طنابی شکل، باند های سفت در بافت متراکم و نقاط ماشه ای (ندول های متراکم کوچک) استفاده می شوند.

عکس العمل بیماران باعث می‌شود تا درمان گران بتوانند از محل واکنش نقطه ماشه ای که مورد هدف است؛ مطلع شوند و از چگونگی تغییرات در طول درمان آگاه شوند.

روش های ماساژ

استروک

ماساژ استروک سطحی برای گرم نمودن ناحیه جهت استروک های عمقی تر و برای استراحت دوره‌ای در طول کار عمقی تر، و نیز آرام سازی در انتهای درمان استفاده می شود.

نیدینگ

نیدینگ یک ماساژ نسبتا عمقی که شامل گرفتن بافت و بلند کردن و فشردن ملایم و آزاد کردن آن می‌باشد.

نیدینگ برای گرم نمودن عضلات جهت ماساژ عمقی تر، کاهش جراحت در یک ناحیه (از طریق افزایش جریان خون و دفع مواد زائد متابولیک)، افزایش انعطاف پذیری عضله، کاهش گرفتگی آن و تسهیل آرام سازی استفاده می شود.

در استروک و نیدینگ از حرکات ریتمیک و آرام استفاده می شود.

نیدینگ نسبت به استروک عمقی، در کمک به جذب مواد داخل بافت موثرتر می باشد.

«ویلیامز» و «الکینز» به طور مستدل توصیه می‌کنند که : درمان با یک استروک ملایم که به طور کامل بافت عضلانی ناحیه درمان را شامل می شود؛ شروع می گردد؛ سپس به تدریج فشار افزایش داده می شود.

هدف از ماساژ فریکشن به حرکت درآوردن بافت های سطحی در بالای ساختمان های تحت درمان به منظور بهبود تحرکشان می باشد.

این مشابه تکنیک رولفینگ است که سختی بافت زیرجلدی را کاهش می دهد.

رولفینگ

تکنیک رولفینگ یک استروک عمقی به همراه کشش بر روی بافت نرم که می‌تواند باعث قرمزی شدید و اغلب با خونریزی موضوعی همراه باشد.

معمولا برای بیمار دردناک بوده و یک اثر منفی به صورت افسردگی و ترس برای ایجاد می‌کند؛ بنابراین بندرت استفاده می شود؛ زیرا روش های ساده دیگری نیز برای به تحرک درآوردن بافت و نرمال کردن راستای صحیح بافت همبند وجود دارند.

در تکنیک رولفینگ معمولا از انگشتان شست، آرنج ها، پاشنه دست ها و یا زانو ها در نقطه تریگر پوینت استفاده می شود.

توصیه می شود از این تکنیک مخصوصاً در شروع درمان به هیچ وجه استفاده نکنید؛ بلکه از استروک و نیدینگ ملایم باید استفاده کرد.

استریپینگ

تکنیک دیگری است که می ‌تواند بوسیله تراپیست هایی که در استفاده از آن مهارت کافی دارند؛ موفق باشد و عبارت است از یک نوع خاص ماساژ استروکینگ که آهسته اعمال می شود بیمار باید در وضعیت راحتی قرار گیرد بطوریکه عضلاتی که درمان می‌شوند در کشش متوسط یا کاملا شل باشند.

پوست باید چرب شود؛ شست ها یا انگشتان دو دست در انتهای تحتانی عضله قرار گیرد و به آرامی در امتداد طول عضله به سمت نقطه ماشه ای بلغزد بطوریکه عضله از مایعات خود تخلیه شود (دوشیده شود).

حرکت انگشتان در ابتدا به آهستگی، حداکثر می‌توانند ۸ میلیمتر در ثانیه و سپس به میزان یک ماساژ معمولی یعنی ۱۸ میلیمتر در ثانیه برسد.

در اولین عبور فشار کم است زمانی که فشار در عبورهای متوالی افزایش یافت در محل نقطه ماشه ای به یک انسداد ندولی برخورد می‌کنیم؛ این احساس شبیه یک توده است که می‌تواند ناشی از انسداد جریان خون و سایر مایعات بافتی در محل باشد.

حرکات لغزشی به آرامی در بالای نقطه و نواحی اطراف آن ادامه پیدا می‌کند تا به تدریج برآمدگی آن کاهش یابد.

این تکنیک به هیچ وجه ماساژ نیدینگ عمقی که در امتداد محور بلند فیبرهای عضله به کار می رود؛ نیست.

فشار ایسکمیک

تعدادی از درمان گران از اعمال فشار ثابت برای غیر فعال کردن نقطه ماشه ای حمایت می‌کنند.

فشار عمقی مستقیما بر روی یک نقطه ماشه ای با استفاده از انگشتان شست، برآمدگی انگشتان  یا آرنج بسته به ناحیه هدف به کار می رود.

فشار اولیه باید کافی ولی قابل تحمل باشد.

به تدریج فشار زیاد می‌شود تا هنگامی که درد کمتر گردد.

می توان فشار را 20-25 ثانیه نگه داشت و بعد از یک استراحت مختصر تکرار کرد تا زمانی که درد یا علائم ارجاعی نقطه ماشه ای دوباره ایجاد نشود.

معمولا یک الی یک و نیم دقیقه از فشار ایسکمیک استفاده می کنند.

ماساژ یخ : بکارگیری یخ  در درمان گرفتگی عضلات مفید است.

یخ را باید بر روی نقاط ماشه ای حرکت داد؛ بنابراین تنها یک نقطه بسیار سرد نمی شود.

منل گزارش داده است که کاربرد سرما با کشش عضله به خصوص در عضلاتی که نقاط ماشه ای دارند؛ تسکین کامل تر و پایداری  نسبت به کاربرد یخ به تنهایی ایجاد می‌کند.

از ماساژ یخ می توان به جای اسپری استفاده کرد.

این کار تقریباً به مدت ۵ دقیقه انجام می شود.

سرما با بالا بردن آستانه تحریک پذیری گیرنده های درد می تواند درد را تسکین دهد.

مزایای دیگر تاثیرات فیزیولوژیک سرما درمانی شامل : افزایش موضعی جریان خون، قرمزی در نتیجه واکنش انبساطی سیستم عروقی بعد از انقباض اولیه عروق و کاهش توان عضلات در نتیجه اثر آن روی سیستم عصبی خودکار می باشد.

موارد عدم استفاده از ماساژ یخ شامل:

– گردش خون ضعیف

– حساسیت به سرما

-احساس ناراحتی شدید و بیزاری از سرما

روش درمان نقاط ماشه ای

موضعی کردن : نقطه ماشه ای ممکن است به صورت یک باند سفت و سخت در عضله، پوست (بافت اسکار)، لیگامان، تاندون و یا عمقی تر در کپسول مفصل یا پریوست استخوان وجود داشته باشد.

آشنایی با نقاط طب سوزنی دریافتن این نقاط بیشتر به ما کمک می کند زیرا تقریبا این نقاط با هم مطابقت دارند.

برای یافتن نقطه ماشه ای بیمار باید در وضعیت مناسبی که عضلاتش شل باشند قرار داده شود.

استفاده از روغن مناسب جهت پیدا کردن نقاط موثر می باشد.

از آنجایی که اغلب فیزیوتراپیست‌ها از ژل اولتراسوند به عنوان روغن ماساژ در بخش های فیزیوتراپی استفاده می کنند؛ تجربه نشان داده که این مواد نرم کننده های نامرغوبی بوده و در تماس دست با بافت بسیار لغزنده می باشند؛ بنابراین باعث کاهش دقت و افزایش فشار به دست های درمان گر می‌شود.

استفاده از روغن بادام، زیتون، نارگیل فقط در حدی که اصطکاک سطح را کاسته، اما اجازه تماس سفت و بدون لغزش دست را بدهد؛ موثر می باشد.

دست های درمان گر باید روی عضله تا حدی لغزانده شود که بتواند کیفیت بافت را در طول درمان به طور دقیق ارزیابی کند. روغن و لوسیون خیلی زیاد، یا استفاده از ماده واسطه اولتراسوند اجازه این میزان دقت را نمی دهد.

ماده واسطه ای که مورد استفاده قرار می‌گیرد باید به جای اینکه مستقیما روی نقاط ماشه ای به کار رود روی یکی از دست های درمان گر ریخته شود.

این کار درمانگر را قادر می سازد که بهتر میزان ماده به کار رفته را کنترل کرده و ماده واسطه را قبل از اینکه با پوست بیمار تماس دهد گرم کند، آنگاه با گذاشتن انگشت شست براین نقاط حرکاتی در شمال،جنوب، شرق و غرب بر روی هر یک انجام می‌دهد تا از محل دقیق آن مطمئن شود.

استفاده از وسایل گرمایی : زمانیکه هات پک به مدت ۱۵ تا ۲۰ دقیقه قبل از ماساژ به کار رود ناحیه درمان را  گرم و آماده می‌کند و باعث افزایش انعطاف پذیری بافت ها می شود و به درمانگر اجازه می دهد که هنگام درمان زودتر ماساژ و فشار عمقی را استفاده کند.

درمان با کیسه های گرم یا اولتراسوند بعد از ماساژ ممکن است برای جلوگیری یا کاهش جراحت های احتمالی بعد از ماساژ، آرامش بیشتر و افزایش جریان خون ناحیه مفید باشد.

استفاده از وسایل سرمازا : معمولاً اسپری تبخیر شونده (اسپری های فلوری – متان) یا یخ همراه با کشش در درمان نقاط ماشه ای، گرفتگی عضله یا عضلات کوتاه به کار می روند و باعث ایجاد بی حسی و اجازه افزایش کشش عضله می گردند.

هنگام کشش به بیمار بگوئید نفس عمیق بکشند و خود را ریلکس کند.

کشش در مرحله بازدم اعمال می‌شود.

از کشش بیش از حد پرهیز کنید زیرا سبب ایجاد درد می گردد.

این کار نباید طولانی و سریع باشد زیرا باعث پارگی عضلانی می شود.

کشش آرام و فشار ملایم به ارگانهای گلژی در تاندون می‌تواند باعث مهارت انقباض عضله شود.

زمانیکه عضله ریلکس شد می‌توان ماکزیمم کشش ملایم را وارد کرد.

هدف از کشش ایجاد بهترین طول تنش مربوطه بین اگونیست و آنتاگونیست واحد تاندونی عضلانی می باشد.

فشار ایسکمیک : زمانیکه عضله در طویل ترین وضعیت قرار گرفت به مدت یک دقیقه فشار ثابت و مداوم را طبق توضیحاتی که در رابطه با فشار ایسکمیک بیان شد؛ به کار می بریم.

انقباضات ایزومتریک:

روش های دستی زیادی شامل انقباض ایزومتریک عضله و شلی متعاقب آن همراه با ماساژ استفاده می‌شوند.

بعضی از این روش ها شامل :,post isometric Relaxation , Contract relax  تسهیل عصبی عضلانی حس عمقیو روشهای muscle energy می باشند.