رابطه ی افزایش سن و کمردرد

علت عمده ی بسیاری از مشکلات کمر آسیب و صدماتی است که در طول سالیان دراز ایجاد می شود، این موضوع نشان دهنده ی رابطه ی افزایش سن و کمردرد می باشد.

این فرایند تخریب فرو پاشیدگی نام دارد.

فرایند طبیعی افزایش سن موجب تغییرات در بخش های ستون مهره ها می شود.

خطر به وجود آمدن کمردرد در اثر بیماری دیسک یا فرو پاشیدگی مهره ای با افزایش سن افزایش می یابد.

این امر می‌تواند علاوه بر فرایند افزایش سن، ناشی از سبک زندگی غیر فعال و کم  تحرک باشد.

آسیبها و صدمات بدنی می توانند به این تغییرات سرعت بخشند.

شواهد زیادی وجود دارد که سیگار کشیدن سرعت فروپاشیدگی را افزایش می دهد.

افزون بر این، بین سابقه خانوادگی و سرعت این تغییرات نیز رابطه ای وجود دارد.

تاثیر افزایش سن بر روی دیسک و ستون مهره ها

دیسک بین مهره ای در طول زمان تغییر می کند.

دیسک در ابتدا اسفنجی و محکم است و هسته آن دارای مقدار زیادی آب است.

همین امر به دیسک این قابلیت را  می بخشد که مهره ها را در مقابل فشارهای سنگین و مکرر حفظ کند.

با آغاز فروپاشیدگی دیسک، فاصله بین مهره ای کاهش یافته و رویه مفصلی پشت ستون مهره ها تحت فشار قرار می گیرد و فشار مضاعفی بر غضروف مفصلی که بر روی سطح رویه مفصلی قرار دارد، وارد می‌آید.

این فشار مضاعف در طول زمان ممکن است سبب آرتریت و تخریب رویه مفصلی شود.

تغییراتی که در اثر افزایش سن بر روی دیسک، رویه مفصلی و لیگامنتها رخ می دهد، سبب ضعف و عدم ثبات ستون مهره ها می شود.

در نتیجه، فشار بیشتری بر روی هسته دیسک وارد می آید و ممکن است هسته دیسک به درون کانال مهره ای برود (فتق دیسک).

دیسک نیز آنزیم ها و مواد شیمیایی را از خود بیرون می دهد و سبب تورم می شود.

ترکیب فشار وارد بر روی عصب ها و تورم ناشی از مواد خارج شده از دیسک ایجاد درد می شود.

با ادامه فرو پاشید گی و تخریب برامدگی های استخوانی در اطراف رویه مفصلی، دیسک به وجود می آید.

دقیقاً مشخص نیست که این برآمدگی ها چگونه ایجاد می شود.

اغلب پزشکان معتقدند که برآمدگی های استخوانی حاصل تلاش بدن برای متوقف ساختن حرکت اضافی بین بخش های مختلف مهرهاست.

این برآمدگی های استخوانی با تحت فشار قرار دادن عصب های مهره ای مشکلات بیشتری از قبیل درد، بی حسی و ضعف پا در کمر، باسن، اندام پایینی و پا به وجود می آورند.

بخش های فروافتاده ستون مهره ها در نهایت سخت و بی تحرک می شوند و حرکات طبیعی را محدود می سازند.

معمولاً یک مفصل سخت به اندازه مفصل متحرک سبب ایجاد درد نمی شود، بنابراین این مرحله از تخریب موجب تسکین درد در برخی افراد می شود.

تخریب و فروپاشیدگی  مهره ای می تواند سبب به وجود آمدن عارضه های چون فتق دیسک و  استنوسیس مهر های شود.