آسیب نخاعی در کودکان

کودکان آسیب نخاعی چه کارهایی را می توانند انجام بدهند؟ چطور باید با آنها رفتار کرد؟ ایستادن و نشستن و استفاده از ویلچر در این کودکان به چه صورت است؟

چه کارهایی را بچه های دیگر می توانند انجام بدهند؟

از بچه هایی که فلج هستند باید کارهایی را انتظار داشته باشیم که متناسب سن آنها باشد.

نباید به آموزش کارهایی بپردازیم که بچه های هم سن و سالشان نیز قادر به انجام آن کارها نیستند.

یادگیری این امور برای آنها دشوار بوده و ممکن است دچار ناامیدی شوند.

وقتی که بچه بزرگتر می شود لازم است یاد بگیرد چگونه کارهایی مثل شستشو و لباس پوشیدن را انجام بدهد.

همچنین نیاز به بازی کردن با بچه های دیگر و رفتن به مدرسه دارد.

در هنگام یادگیری روش نشستن و برخاستن از ویلچر کودک با مشکلات زیادی مواجه خواهد شد.

چرا که هنوز او کوچک بوده و در حال رشد می باشد و دستهایش کوچک و کوتاه هستند، بنابراین جابه جا شدن برای وی دشوار است.

البته با تمرین کردن و بزرگتر شدن این مشکلات کمتر می شود.

اگر پشتش را صاف نگه ندارد، پشتش خمیده تر می شود که از این حالت بایستی جلوگیری کرد.

پشت بجه را بایستی با یک بریس پلاستیکی یا چرمی مورد حمایت قرار داد.

بریس توسط یک متخصص ارتوپدی فنی ساخته می شود.

بچه می بایست توسط پزشک یا درمانگر به متخصص ارتوپدی فنی ارجاع شود.

اندازه بریس ممکن است حداقل در طول یک سال دچار تغییر شود.

اگر رشد بچه خیلی سریع باشد اندازه بریس باید زودتر اصلاح شود.

بریسی که اندازه اش کوچک شده باشد ممکن است باعث ایجاد زخم بستر شود.

بریس پاها باید به کرست کمری متصل شود.
بایستی تا جایی که ممکن است بایستد
ایستادن بهترین وضعیت برای رشد صحیح استخوان های پشت و صاف نگه داشتن پاها می باشد.
متخصص ارتوپدی فنی کرست کمری را می سازد.
اندازه های کرست کمری حداقل سالی یک بار بایستی اصلاح شود.
اگر رشد بچه خیلی سریع باشد بایستی اندازه کرست کمری زودتر اصلاح شود.
اگر از توان لازم برخوردار باشد، می توان راه رفتن با عصا را به او یاد داد.
برخی از بچه ها نمی توانند بایستند یا با عصا راه بروند.
این بچه ها با استفاده از ویلچر ایستاده قادر به ایستادن خواهند بود.
البته آنها بایستی بریس و کرست کمری را بپوشند.

بجای ایستادن فرد می تواند در حالت خوابیده و با استفاده از تخت چرخدار به اطراف حرکت کند.

تخت چرخدار

فرد روی شکمش دراز می کشد و چرخ های بزرگ ویلچر را می چرخاند.

لازم نیست بریس را بپوشد.

بایستی دقت کرد که با تغییر وضعیت های منظم مانع از ایجاد زخم های بستر بروی قسمت جلویی بدنش شود.

او نیاز دارد ساعاتی از روز را بروی ویلچر یا صندلی بنشیند.
استفاده از ویلچر راه آسانتری برای جابه جا شدن وی در اطراف خانه می باشد.
با این حال به مدت طولانی نشستن روی ویلچر برای مهره های کمر مضر می باشد.
او بایستی فقط دو تا چهار ساعت بطور دائم در ویلچر بنشیند.
وقتی او در ویلچرش نشسته بایستی بریس را پوشیده باشد.
او بایستی در ویلچر بحالت صاف نشسته باشد.
پوست بچه ها بیشتر در معرض زخم بستر بوده و آسیب پذیرتر است.
کودک بایستی به طور منظم فشارهایش را کاهش دهد.
او باید در هنگام بازی،نشستن و برخاستن از ویلچر ، استفاده از تخت چرخدار یا چهارچوب مخصوص ایستادن به دقت مراقب باشد.
بچه ها نیاز دارند که فعال باشند، با همسالان خود بازی کنند ، به مدرسه بروند و به انجام کارها در داخل خانه یا در حیاط تسلط پیدا کنند.