انتخاب و استفاده از ویلچر

اکثر افراد آسیب نخاعی برای حرکت و جابجایی نیاز به یک ویلچر دارند.ویلچر ابزار اصلی یک فرد آسیب نخاعی برای جابه جایی می باشد در واقع ویلچر جایگزین پاهای فرد است پس باید با آگاهی نوع ویلچر را انتخاب کرد.

انتخاب ویلچر:

• یک ویلچر مناسب یک چرخ بزرگ در پشت و یک چرخ کوچک در جلو دارد.
• ویلچر باید ترمز داشته باشد تا بتواند چرخ بزرگ را متوقف کند.
• ویلچر باید قسمت های فلج بدن را حفاظت کند اما اجازه حرکت به قسمت های سالم بدن را بدهد.
• فرد باید همیشه برای جلوگیری از زخم بستر روی یک بالش بنشیند.

نکات قابل توجه:

تایر ها باید پر باد باشد و یا از سایر تایر سفت استفاده شود.

وقتی برزنت پشت یا نشیمنگاه شل باشد باید آن را تعویض کرد.

به طور مرتب قسمت های متحرک ویلچر باید روغن کاری شود.

چهار چوب و نشیمنگاه ویلچر باید به طور مرتب تمیز شوند.

اندازه:

اندازه ویلچر باید متناسب فرد باشد.

اندازه بودن ویلچر راندن آن را راحت تر میکند، حمایت بیشتری را برای فرد فراهم می‌کند و زخم بستر را کاهش می‌دهد.

یک ویلچر مناسب فرد را قادر می‌سازد بیشتر کارهایش را خودش انجام بدهد.

• پشتی باید تا حد امکان کوتاه باشد به اندازه ای که فرد را براحتی حمایت کند.
• باسن باید تا حد ممکن در عقب ویلچر قرار بگیرد.
• بعضی ویلچرها میله ای دارند که به بلند کردن چرخ جلو از زمین کمک می کند.
• عمق نشیمنگاه و باسن باید دو انگشت کوتاه تر از اندازه پشت باسن تا پشت زانوهای فرد باشد.
• پاه باید صاف روی جاپایی قرار بگیرند.
• بالش باسن و ران ها را حفاظت می کند،ران ها باید در 90 درجه قرار بگیرند.
• پهنای نشیمنگاه باید به اندازه پهنای باسن به اضافه دو انگشت پهن تر از هر طرف باشد.

انواع ویلچر

ویلچر انواع مختلفی دارد، گاهی اوقات در انتخاب ویلچر برای افراد آسیب نخاعی محدودیت‌هایی پیش میاید.

وقتی به یک فرد این ویلچر داده می شود مهمترین مسئله متناسب بودن ویلچر با آن فرد است.

یک ویلچر باید به راحتی توسط فرد به جلو رانده شود.

اگر خود فرد قادر به این کار نیست باید فرد کمک کننده بتواند به راحتی آن را به جلو ببرد.

ویلچر نباید باعث زخم بستر شود.

بیشتر ویلچرهای طراحی شده به وسیله موتیوی شن طوری ساخته شده اند که نیازهای افراد در کشورهای مختلف را تامین کنند.

• یک ویلچر با چارچوب غیر قابل تا شدن محکم تر است.
• چهارچوب ویلچر می تواند از لوله های آب ساخته شود.
• چرخ های عقب می توانند از چرخ های دوچرخه یا کالسکه ساخته شوند.
• یک صندلی محکم می تواند به یک صندلی مخصوص تبدیل شود.
• جاپائی متحرک جابجایی فرد را به داخل و خارج ویلچر راحت تر می کند.
• این ویلچر یک چهارچوب فلزی دارد، پشتی آن قابل تطبیق است، چاپائی ها ثابت هستند و چرخ های عقب می توانند کمی به جلو و کمی به عقب ثابت بشود و مرکز تعادل ویلچر را تغییر دهند.
• وقتی چرخ عقب به سمت جلو تنظیم شود، صندلی به عقب مایل می‌شود، این نوع ویلچر برای افرادی که خیلی فعال هستند مفید است.
• اگر فرد تعادل ضعیفی دارد باید چرخ ها به سمت عقب تنظیم شود.

• ویلچرهایی که قابل تا شدن هستند در هنگام حمل و نقل راحت تر در ماشین یا اتوبوس جا می گیرند.
• پیچ و مهره های ویلچر بایستی مرتبا کنترل شوند ممکن است با حرکت روی سطوح ناهموار شل شوند.
• ویلچر بچه ها باید کوچکتر و متناسب با اندازه آنها باشد.
• دستگیره پشتی باید بلندتر باشد تا فرد بزرگسال بتواند بدون خم شدن به جلو آن را هل بدهد.
• این ویلچر می تواند از چوب یا فلز ساخته شود.
• سه تا چرخ ثبات کمتری از چهار چرخ دارد اما روی سطوح ناهموار راحت تر حرکت میکند.
• بالش ویلچر باید سفت باشد.

• یک ویلچر با چرخ های بزرگ در جلو راحت تر روی سطوح ناهموار حرکت می‌کند.
• جابجایی به داخل و خارج از آن دشوار است.
• این ویلچر سنگین‌تر از انواع دیگر ویلچر هاست و تا  نمی شود.
• این ویلچر می‌تواند از لبه های کوتاه جدول بالا و پایین برود بدون اینکه نیاز به خم کردن ویلچر به عقب باشد.

• بعضی از افراد ترجیح میدهند ویلچری شبیه دوچرخه داشته باشند.
• این ویلچر برای طی کردن مسافت های طولانی و حرکت روی سطوح ناهموار مناسب است.
• این ویلچر برای افرادی مناسب است که می‌توانند بدون کمک به داخل و خارج ویلچر جابجا شوند و محکم دستگیره ها را بگیرند.