چگونه بیش فعالی بزرگسالان و نوجوانان را درمان کنیم ؟

آیا زمانی که کودک بیش فعال به بلوغ رسید و یا بزرگ تر شد دیگر نیازی به درمان‌های دارویی ندارد؟

آیا با کم شدن فعالیت کودک بیش فعال می‌توان داروی او را قطع کرد؟

اگر این سوالات برای شما نیز پیش آمده است شما را به خواندن این مقاله توصیه می‌کنیم.

درمان بیش فعالی بزرگسالان و نوجوانان با دارو

در میان بسیاری از پزشکان کم کردن منظم دارو تا زمان حذف کامل آن، برای کودکان مبتلا به بیش فعالی وقتی که به سن معینی می‌رسند، روشی عادی است.

با این حال نیاز به دارو درمانی و میزان مصرف آن با فواصلی معین باید مجددا ارزیابی شود.

در حال حاضر شواهد قابل توجهی وجود دارد که نشان می‌دهد که ادامه مصرف محرک‌ها در طول سال‌های نوجوانی و ورود به بزرگسالی سودمند است.

به نظر می‌رسد علت اینکه بسیاری از پزشکان تجویز دارو درمانی را وقتی که یک کودک به سنین ۱۳ و ۱۴ سالگی می‌رسد ادامه نمی‌دهند، به علت دو تصور غلط است:

اولا تصور می‌شد که وقتی کودکان به  مراحل اولیه بلوغ می‌رسند بیش فعالی را پشت سر می‌گذارند.

این تصور غلط بر پایه مشاهده کم شدن میزان فعالیت اکثر کودکان و مشاهده پیشرفت رفتاری آنها در چنین زمانی است.

اگر روانشناس یا پزشک کودک بدون توجه به مشکلات کنترل تکانه کودک و طول توجه او، فقط به ثبت فعالیت توجه کند، نتیجه گیری ممکن است این باشد که این مشکل پایدار نیست.

دومین دلیل برای قطع مصرف محرک‌های روانی برای نوجوانان و جوانان این است که تا چند سال گذشته، گزارش‌های مجلات روانپزشکی جوانان یا بزرگسالان در دست نبود که نشان دهد دارودرمانی مفید بوده است.

این پژوهش‌ها در حال حاضر انجام شده است و چاپ چند مقاله تاثیرگذار در مجله روان‌پزشکی کودک و مجله آمریکایی روان‌پزشکی موجب آگاهی بیشتر درمانگران نسبت ارزش دارو درمانی افراد مسن‌تر است.

تصمیم‌گیری‌های درباره درمان جوانان و بزرگسالان با دارو باید بر مبنای همان ملاک‌های تصمیم‌گیری برای درمان کودکان کم سن و سال باشد.

ضمنا لازم است حدی را که در آن نشانه‌های بیش فعالی بر زندگی شخص تاثیر می‌گذارند، تعیین گردد.

دارو درمانی برای بسیاری از بزرگسالان ضرورتی ندارد.

درک ساده بیش فعالی در شکل بزرگسالی‌اش و تشخیص این که نشانه‌ها چگونه بر زندگی روزمره، کار و روابط خانوادگی تاثیر می‌گذارد، اغلب در تواناکردن فرد بزرگسال برای قبول نشانه‌ها و جبران  آنها بی‌اندازه مفید خواهد بود.

دارو درمانی در چه مواردی مناسب است؟

دارو درمانی در برخی موارد مناسب است:

به عنوان مثال ما تاثیر ریتالین را بر حاضرشدن بزرگسالان در مدرسه مشاهده کرده‌ایم.

برخی مشاغل مختلف توجه مستمر است و دارو درمانی اغلب باعث کار با کارایی بیشتر می‌شود.

در کلینیک ما تقریبا نصف بیماران بزرگسال که دارو می‌گیرند از ریتالین استفاده می‌کنند.

و نصف دیگر داروهای ضد افسردگی را مورد استفاده قرار می‌دهند.

دستی پرامین (نورپرامین) رایج‌ترین داروی ضد افسردگی در کلینیک ماست.

بزرگسالان مبتلا به بیش فعالی نیز می‌توانند از ریتالین استفاده کنند.

به عنوان مثال یکی از بیماران ما سقف ساز بود.

در دو سال قبل از تشخیص و شروع درمانش برای بیش فعالی او از بالای سقف سقوط کرد.

خوشبختانه زخم‌هایش زندگی او را تهدید نمی‌کردند اما چندین استخوان شکسته بود.

خطرات بالقوه برای یک مرد حواس پرت بی توجه که شغل حساس و خطرناکی دارد، روشن است.

شخصی که کارش سقف زدن است تقریبا به مدت سه سال ریتالین مصرف کرد.

و تاکنون هم از سقفی سقوط نکرده است.

ما نمی‌توانیم بیش از حد بر ارزش تشخیص بیش فعالی در بزرگسالان تاکید کنیم.

در این مقاله تنها می‌خواهیم تاکید کنیم بر اهمیت شناخت این نکته که بیش فعالی در سراسر زندگی باقی می‌ماند.

و نشانه‌های مشکل زای کودکان می‌توانند همینطور برای بزرگسالان نیز مشکل آفرین باشد.