چگونه یک فرد مبتلا به ام.اس خود را با بیماری‌اش تطابق دهد؟
تطابق‌های شخصیتی افراد مبتلا به ام.اس
فرد مبتلا به ام.اس این سوال برایش پیش می‌آید که حالا چطور با این بیماری زندگی را سپری کنم؟
آیا راهی وجود دارد که بوسیله‌ی آن بتوان با بیمای کنار آمد؟
ویژگی های بیماری ام.اس چیست و چگونه باید عوارض جسمی آن را کاهش دهم؟
شناخت ویژگی‌های بیماری ام.اس
ماهیت مزمن و داشتن علائم متعدد، غیر قابل پیش بینی بودن و ناتوان کنندگی بیماری ام.اس به عنوان قسمتی از زندگی باید برای بیماران توضیح داده شود.
بیماران باید بدانند که حتی اگر ظاهراً نشانه‌های بیماری ناپدید شود، احتمال بازگشت مجدد وجود دارد و از این رو ادامه روند توانبخشی و درمان ضروری است.
پاسخ بیمار به ام.اس ضرورتاً مرتبط با شدت بیماری نیست.
عواملی نظیر شناخت از روند بیماری ام.اس تطابق با بیماری، عوامل روانی – اجتماعی، مهارت‌های ارتباطی، سیستم حمایت اجتماعی و مرحله زندگی (سن بیمار) در آن تأثیر می‌گذارد.
به طور کلی افراد نیاز به آموزش و حمایت‌های متعدد ارتباطی، اقتصادی و درمانی دارند تا بتوانند با ناتوانی تطابق پیدا کنند.
سازگاری با بیماری ام.اس
سازگاری با ام.اس فرایند دینامیکی است که با عود یا پیشرفت نیز باید تداوم یابد.
به هنگام بروز اختلال جدید، بیمار ممکن است احساس عدم کفایت کند که این امر می‌تواند بر میزان سازگاری او تاثیر بگذارد.
مسلماً احساس ترس، اضطراب، عصبانیت و استرس می‌تواند باعث ناتوانی بیشتر بیمار شود.
کمک‌های روان‌شناختی می‌تواند به عنوان وسیله‌ای برای افزایش توانایی‌ها و مهارت‌های فردی در نظر گرفته شود.
به علاوه در پاره‌ای از موارد استفاده از داروهای ضد افسردگی ممکن است مفید باشد.
مسلماً حضور روان‌شناس و روان‌پزشک برای مشاوره و روان درمانی می‌تواند کمک بسزایی به بیمار کند.
با این روشها به تدریج بیماران روی پاسخ‌هایشان کنترل مطلوب را به دست می‌آورند و می‌توانند از لحاظ عاطفی و احساسی قادر به مقابله با ام.اس باشند تا از این طریق بتوانند از سایر اجزاء برنامه درمانی استفاده کنند.
رهنمودهای مؤثر برای یک برنامه تمرینی مناسب و کارا
- کلیه فعالیت‌های فرد از جمله اقدامات درمانی باید درمحیط خنک و هوای مناسب صورت گیرد. یک محیط جایگزین مانند استخر آب با درجه ۲۴ تا ۲۷ و نیم درجه نیز می‌تواند استفاده شود.
- درمان‌های توانبخشی و فعالیتی بهتر است در ساعات اولیه روز هنگامی که دما پایین است و فرد کمتر خسته می‌شود صورت گیرد.
- طی جلسات تمرین‌درمانی باید دوره‌های استراحت گنجانده شود.
- تکنیک‌های حفظ انرژی در هر زمانی که ممکن باشد باید مورد بررسی قرار بگیرند. این تکنیک ها شامل:
- اجتناب از دستپاچگی در کار (با دادن زمان بیشتر)
- حذف تمام فعالیت‌های غیر ضروری و تسهیل بقیه کارها
- استراحت بعد از اتمام فعالیت‌ها
- استفاده از هر دو اندام فوقانی
- غلتاندن اشیا به جای بلند کردن یا جابجا کردن
- استفاده از سطح کاری با ارتفاع مناسب
- نشستن در هر زمانی که امکان داشته باشد
- بهره‌گیری از نیروی جاذبه و گشتاور نیرو برای انجام کارها
نکاتی برای تطبیق فرد با بیماری
به موارد فوق باید موارد زیر نیز اضافه شود:
استفاده آزادانه از وسایل کمکی برای تحرک از جمله صندلی چرخ‌دار (برای اجتناب از صرف انرژی بیشتر)
بیمارانی که دچار ضایعه شدید نورولوژیک هستند برای تسهیل حرکت در تخت‌خواب و جابه‌جا شدن باید از تخت‌خوابی با ارتفاع متغیر استفاده کنند.
به بیمار و خانواده وی باید یاد داد که چگونه در خانه و بیمارستان این تمرین‌ها را انجام دهند (در صورت اختلالات حافظه، باید موارد نوشته شود).
هرگز تمرین‌درمانی نباید از نقطه خستگی تجاوز کند، با وجود این مهمترین اصل تمرین درمانی تا نقطه خستگی ممکن است تحمل فرد را افزایش دهد.
***در توانبخشی بیماران مبتلا به ام.اس حفظ انرژی و تسهیل کار اصل بسیار مهم است.***
0 Comments