عوارض اقتصادی بیماری ام.اس

وقتی نام بیماری ام.اس به میان می‌آید این سوالات مطرح می‌شوند که:

آیا بیمار ام.اس قادر به کسب درآمد و تامین هزینه‌هایش می‌باشد؟

بیماری ام.اس بیماری پرهزینه‌ای است یا خیر؟

هزینه‌های بیماری ام.اس بیشتر شامل چه مواردی می‌شود؟

هزینه‌های بیماری ام.اس

یکی از جنبه‌های مهم بیماری پس از مشکلات جسمی و روحی مسئله‌ی هزینه‌های بیماری است.

درمان ام اس برای بیمار و جامعه هزینه آور است.

بر اساس درجه ناتوانی هزینه‌ها افزایش پیدا می‌کند، هر چه نوع ام.اس پیشرفته‌تر باشد هزینه‌های درمان بالتبع بیشتر خواهد شد.

هزینه تشخیص بیماری ام.اس زیاد نیست.

در مراحل بعدی هزینه‌های دارو، توان‌بخشی، وسایل کمکی، تغییر شرایط محیط کار و زندگی و… وجود دارند.

هزینه‌هایی از قبیل تیم توان‌بخشی که شامل کاردرمانگر، گفتاردرمانگر، فیزیوتراپیست، مشاوره و روانپزشک را شامل می‌شود؛ که برای حفظ حداکثری توان، فرد احتیاج طولانی مدت به این مراکز را دارد.

وسایل کمکی، منظور وسایلی از قبیل ویلچر و وسایل توان‌بخشی مورد استفاده در منزل می‌باشد.

بیمارانی که قدرت حرکت خود را از دست داده‌اند یا خیلی زود خسته می‌شوند، استفاده از ویلچر ضروری برایشان ضرورت دارد.

استفاده از ویلچر باعث می‌شود که فرد مجبور به ایجاد تغییراتی در منزل و محیط کار برای راحتی استفاده از وسایل شود که عبارتند از:

• کاهش ارتفاع کابینت‌ها

• مناسب سازی سینک و دیگر وسایل آشپزخانه

• پایین آوردن کمدها و کشوها طوری که بیمار به راحتی به آن‌ها دسترسی داشته  باشد
• پله‌های داخل منزل باید کمتر یا حذف شود.
• استفاده از بالابر برای بالا رفتن از پله‌ها و…
• همچنین برای کسانی که رانندگی می‌کنند، باید پدال‌ها رو یفرمان آودره شوند تا فرد راحت‌تر از آن استفاده کند.
• در محیط کار نیز باید این موارد برای راحتی کار بیمار فراهم شود.

که انجام همه‌ی این موارد باعث ایجاد هزینه می‌باشد.

تخمین زده می‌شود که تقریبا نصف درآمد بیماران ام‌.اس برای درمان بیماری صرف می‌شود.

درآمد بیماران ام.اس

متاسفانه بسیاری از بیماران به علت از دست دادن شغل، فاقد درآمد هستند و حتی اگر درآمد نیز داشته باشند برای مراقبت دراز مدت او کافی نیست.

این مسئله به ویژه در مرحله پیشرونده ام.اس که بیمار و خانواده وی به دنبال راه درمان به هر قیمتی هستند بیشتر خود را نشان می‌دهد.

در طی این مرحله علاوه بر تامین نیازهای معمول بیمار، تیم درمانی باید نیازهای آتی فرد را نیز ارزیابی کند و راهکارهایی برای کمک به بیمار و خانواده در مورد تامین بودجه ارائه دهد.

از آنجایی که هزینه‌های بیماران مبتلا به ام‌.اس به هنگام افزایش ناتوانی بیشتر می‌شود با برنامه‌ریزی برای کاهش ناتوانی و مستقل شدن فرد، بار اقتصادی بیماری نیز کاهش پیدا می‌کند.

مطالعات موجود نشان می‌دهد که اجرای برنامه‌های توان‌بخشی جامع ،مهارت‌های عملکردی فرد را بهبود می‌بخشد و میزان نیاز‌های وی را نیز کاهش می‌دهد.

برنامه توان‌بخشی جامع و سازمان یافته به هماهنگی و همکاری بین اعضای تیم درمانی نیاز دارد.

با اجرای این برنامه، عوارض بیماری و میزان ناتوانی به حداقل می‌رسد و در نتیجه بیمار و خانواده‌اش نیاز کمتری به تجهیزات کمکی خواهند داشت.

در نهایت، یکی از مهم‌ترین اهداف برنامه درمانی جامعه کمک به حفظ شغل بیمار است.