نگاه کلی به چگونگی فرآِیند بارداری

آگاهی داشتن از سیکل‌های طبیعی بدن به شما کمک می‌کند تا اطلاعات کافی درباره بارداری یا جلوگیری از آن را در اختیار داشته باشید.

دوره‌های ماهیانه‌ی قاعدگی، دمای بدن در هر روز و ظاهر و قوام مخاط دهانه رحم (ترشح مهبلی) وضعیت‌های قابل بررسی به وسیله شما هستند.

روزهای مناسب برای باردارشدن

مدت هر پریود در هر فرد می‌تواند از ۲۶ تا ۳۲ روز متغیر باشد.

معمولاً از روز ۹ تا ۲۱ دوره قاعدگی احتمال باردار شدن وجود دارد و تخمک‌گذاری به طور طبیعی، ۱۴ روز قبل از شروع خونریزی قاعدگی روی می‌دهد.

بنابراین اگر تمایل به باردار شدن دارید، زمان مناسب برای نزدیکی، روزهای ۹ تا ۲۱ پریود است.

دمای بدن زن بلافاصله قبل از تخمک‌گذاری کمی کاهش و سپس افزایش پیدا می‌کند.

هر روز صبح قبل از خارج شدن از بستر، دمای بدن خود را اندازه‌گیری و برای مدت چند ماه به طور مرتب یادداشت کنید.

به زودی به الگوی منظمی از تغییرات دمای بدن خود دست خواهید یافت.

از یک روز قبل از پایین آمدن دمای بدن تا یک روز پس از ثابت ماندن آن در حد بالا، قادر به حامله شدن خواهید بود.

بلافاصله قبل از شروع قاعدگی، ترشح مخاطی بسیار کمی وجود دارد و این ترشح،کدر، چسبنده و غلیظ است.

با فرا رسیدن روزهای باروری (روزهای ۹ تا ۲۱ دوره‌ی قاعدگی)، ترشح به مقدار فراوان و به صورت شفاف و قابل کش آمدن ایجاد می‌شود.

با کدر، چسبنده و غلیظ شدن دوباره‌ی ترشح مهبلی، احتمال باروری کاهش می‌یابد.

دفعات نزدیکی برای بارداری

نزدیکی مکرر احتمال حامله شدن را افزایش نمی‌دهد.

هر چه دفعات انزال، بیشتر و نزدیک‌تر، به یکدیگر باشند، تعداد اسپرم‌های موجود در مایع منی کمتر می‌شود و ممکن است به حدی برسد که برای لقاح ناکافی باشد.

اگر تصمیم به باردار شدن دارید بهتر است چند روز قبل از فرارسیدن روزهای باروری سیکل قاعدگی نزدیکی نکنید تا تعداد اسپرم‌های مرد به حد قابل قبول برای باردار سازی برسد.

در روزهای مزبور بهتر است نزدیکی بیش از یک‌بار در روز صورت نگیرد.

مراحل لقاح و تشکیل جنین

اگر سیکل قاعدگی شما منظم است، معمولا حدود یک هفته پس از خونریزی قاعدگی یا ۱۴ روز پیش از شروع قاعدگی بعدی، امکان لقاح وجود دارد.

حدود ۷ تا ۱۰ روز بعد از لقاح، تخمک بارور شده در لایه‌ی مفروش کننده‌‌ی رحم کاشته می‌شود و تا پایان یک هفته‌ی بعد، به وسیله‌‌ی جفت ابتدایی به طور محکم به رحم اتصال می‌یابد.

رویان (ارگانیسم تکوین‌یابنده در رحم مادر) از هنگام تقسیم تخمک لقاح شده یعنی هفته دوم پس از لقاح تا پایان هفته‌ی هفتم یا هشتم.

بعد از هفته هشتم، این ارگانیسم جنین نام می‌گیرد.

معمولا تخمک در حوالی یک سوم مسیر خود در لوله رحمی (لوله‌ی فالوپ) به وسیله یک عدد اسپرم (از میان میلیون‌ها اسپرم موجود در مایع منی که پس از انزال به داخل مهبل ریخته است) بارور می‌شود.

طی چند ثانیه پس از انزال، اسپرم با استفاده از دم خود به حرکت در می‌آید.

در عرض چند ثانیه، اسپرم‌ها از رحم عبور می‌کنند و وارد لوله‌ی رحمی می‌شوند و با تخمکی که به سمت پایین لوله و به طرف اسپرم در حرکت است تلاقی می‌کنند.

اسپرم‌ها به طور شیمیایی به سمت تخمک کشیده می‌شوند و خود را به سطح آن می‌چسبانند ولی فقط یک اسپرم موفق می‌شود غشای خارجی تخمک را سوراخ کند و به داخل آن نفوذ نماید.

از انزال تا لقاح تخمک در مجموع، کمتر از ۶۰ دقیقه طول می‌کشد.

تخمک رسیده معمولاً فقط ۱۲ساعت و حداکثر ۲۴ ساعت زنده می‌ماند.

اسپرم‌ها تنها تا ۲۴ و حداکثر ۳۶ ساعت قادر به بارور ساختن تخمک است.

بنابراین احتمال باردار شدن فقط در صورت وجود دارد که نزدیکی، یک یا دو روز قبل یا بلافاصله پس از تخمک‌گذاری صورت گرفته باشد.

فقط قسمت سر اسپرم با تخمک ادغام می‌شود و یک سلول منفرد تشکیل می‌دهد.

سپس در ۲۴ ساعت اول، سلول مزبور به دو سلول تقسیم می‌شود و تا روز چهارم، این سلول به سلول توپ‌مانندی متشکل از بیش از ۱۰۰ سلول کوچکتر تبدیل خواهد شد.

این سلول توپ‌مانند در سه روز اول به طور آزاد در حفره‌ی رحم شناور است و به وسیله ی «شیر» به رحمی که به وسیله غدد موجود در دیواره رحم ترشح می‌شود پرورش می‌یابد.

سلول مزبور در پایان هفته اول در داخل لایه مفروش کننده رحم کاشته می‌شود و به طور مداوم در دریاچه‌ای از خون مادر شناور است و مواد غذایی لازم را از آن می گیرد و مواد زائد را به آن تحویل می‌دهد.

نقش جفت در باردرای

جفت (Placenta) رویان (embroyo) را به مادر مرتبط می‌سازد و غذا و اکسیژن را از بدن مادر به رویان یا جنین (Fetus)؛ (لغت لاتین، به معنی جوان) می‌رساند و مواد زاید بدن رویان یا جنین را به بدن مادر منتقل می‌کند.

جفت، هورمونهای مخصوص حاملگی را که مسئول برقراری سلامت جنین در حال رشد و تکامل هستند تولید می‌کند و از این رو، از نقش کاملا حیاتی برای پیشرفت سالم حاملگی برخوردار است.

وجود جفت همچنین برای سلامتی رحم و اعضای تناسلی مادر ضرورت کامل دارد.

هورمون‌های جفت، بدن زن را برای زایمان آماده می‌کنند.