تکنیک‌های حضور کودکان با اختلالات حسی در مکان‌های عمومی

کودکان دارای اختلالات حسی به دلیل ویژگی‌های خاصی که دارندحضور در مکان‌های عمومی برایشان کمی دشوار است.

رفتن به رستوران،دندانپزشکی،شرکت در جشن تولد از مواردی هستند که والدین این کودکان با آن مشکل دارند.

در این مقاله تکنیک‌هایی را برای کمک به والدین کودکان با اختلالات حسی آورده‌ایم که امیدواریم کمک‌کننده باشد.

چگونه می‌توانیم رفتن به یک رستوران را آسان‌تر کنیم؟

قبل از رفتن به رستوران، فهرست غذاها را تهیه کنید تا کودک‌تان با انتخاب‌هایش آشنا باشد.

یک بازی ترتیب دهید درباره‌ی اینکه هر کسی چه غذایی را انتخاب خواهد کرد.

اگر هدف از رفتن به رستوران خوش‌گذرانی است، پس به خاطر داشته باشید که زمان مناسبی برای خوردن غذای سالم نیست.

سعی کنید هدف از رستوران رفتن، بیشتر از یک تجربه خانوادگی‌/اجتماعی باشد.

همچنین برای تجربه کردن غذاهای جدید اصرار نکنید.

اگر تکه‌های مرغ و سیب‌زمینی غذای انتخابی کودک است به همان انتخاب بسنده کنید.

اگر به رستورانی می‌روید که امکان رزرو پیش از موعد ندارند، از قبل با آن‌ها تماس بگیرید و توضیح دهید که کودک‌تان به راحتی دچار آشفتگی می‌شود.

بسیاری از رستوران‌ها این مسئله را درک کرده و سعی می‌کنند تا شما را همراهی کنند.

یک میز ویژه که دور آن با حائلی بسته شده باشد درخواست کنید.

میزهایی که گرد هستند بهترند، زیرا معمولا در گوشه قرار گرفته‌اند و انسداد دیداری بیشتری تولید می‌کنند.

میزی درخواست کنید که دور از مناطق شلوغ، مانند در ورودی یا در آشپزخانه باشد.

اگر نمی‌توانید هماهنگی‌هایی با رستوران انجام دهید، حتماً با خودتان اسباب‌بازی یا وسایل دیگری که حواس کودک را پرت می‌کند، جهت کاهش اثرات عوامل آشفته کننده برای کودک به همراه داشته باشید.

به فعالیت‌هایی فکر کنید که می‌تواند کودک را مشغول نگه دارند.

برای مثال یک لیوان یک بار مصرف، یک ماژیک و یک بسته عکس برگردان با خود به رستوران ببرید.

به کودکتان بگویید که او می‌تواند لیوان خودش را تزیین کند.

چگونه می‌توانم به فرزندم کمک کنم تا از جشن تولد دوستانش لذت ببرد؟

این یک نگرانی رایج برای والدین دارای کودکان دچار اختلال پردازش حسی است.

بهترین نصیحت این است که مهمانی‌ها را به طور عاقلانه، انتخاب کنید.

انواع مختلفی از جشن تولدها وجود دارد.

برخی از آنها یک مهمانی ساده و برخی دیگر “جشن‌های بزرگی” هستند.

اگر می‌دانید که مهمانی در مکانی خواهد بود که چراغ‌های چشمک زن زیادی دارد، در آنجا حضور پیدا نکنید.

این نوع مهمانی‌ها حتما منتهی به کج‌خلقی می‌شود.

یک مهمانی که در آن خانه بادی و فنری وجود دارد ممکن است مناسب‌تر باشد، چرا که کودک شما در صورت تمایل می‌تواند به فضای خود پناه ببرد.

قبل از شروع مهمانی با والد میزبان صحبت کنید و از او پرسید که آیا جایی وجود دارد که کودک در صورت نیاز به آنجا پناه ببرد.

مطمئن شوید که آنجا برای اقامت شما مناسب است.

بیشتر والدین نیاز شما را درک خواهند کرد.

با این فرض به مهمانی بروید که ممکن است مجبور شوید زود جشن را ترک کنید یا ممکن است زنگ‌های تفریح حسی داشته باشید.

مطمئن شوید که کودک می‌داند که این انتخاب‌ها وجود دارد.

وقتی می‌بینید کودک‌تان در حالت آشفتگی یا با اضطراب قرار دارد، فوراً وارد عمل شوید.

بهتر است در این سن، مداخله کنید تا اینکه حافظه مهمانی او با آشفتگی‌های هیجانی تداعی نشود.

یک نشانه تعیین کنید تا کودک بتواند زمانی که صبرش تمام شده است و به کمک نیاز دارد به شما نشان دهد.

اگر  کودک‌تان دوست دارد که مدت طولانی در خانه بادی بماند و یا سایر فعالیت‌های مهمانی را انجام ندهد، اجازه این کار را به او بدهید.

کودکم حتی از فکر رفتن به دندانپزشکی می‌ترسد. چه کاری می‌توانم انجام دهم؟

برای اینکه این تجربه، کمتر آسیب‌زا باشد می‌توانید تعدادی از راهبردها را به کار گیرید.

اولا قبل از رفتن به دندانپزشکی به کودکتان توضیح دهید قرار است در مطب چه اتفاقی بیافتد (حتی اگر قبلا به آنجا رفته است).

از تصاویر استفاده کنید تا داستان ساده و مثبتی از رفتن به دندانپزشکی بسازید و او را تشویق کنید تا مجددا تجربه دندانپزشکی خود را باز‌آفریند.

از او بخواهید تا با انگشتان خودش بر روی دهانش فشار بیاورد و به او توضیح دهید این همان حسی است که او تجربه خواهد کرد.

از او بخواهید دهانش را تا جایی که ممکن است جلوی آینه باز کند و با استفاده از مسواک دندان‌هایش را بررسی کند.

به او بگویید که دقیقا این همان کاری است که دندانپزشک قرار است انجام دهد.

در دندانپزشکی قبل از اینکه دندانپزشک شروع به کار کند (در حالی که کودکتان روی صندلی دندانپزشکی نشسته است) فشار عمیق روی شانه‌ها و پشت او اعمال کنید.

ممکن است کودک دوست داشته باشد که در طول معاینه جلیقه‌ای سنگین یا پیش‌بند اشعه ایکس به تن داشته باشد.

از یک زمان‌سنج استفاده کنید تا کودک بداند چقدر زمان معاینه به طول می‌انجامد.

به او اجازه دهید یک اسباب‌بازی سفت یا یک حیوان پارچه‌ای سنگین را در آغوشش داشته باشد.

همچنین اجازه دهید کودک از هدفون‌های شنیدن درمانی استفاده کند تا او همچنان بتواند صدای شما را از داخل آن بشنود.

در آخر از دندانپزشک بخواهید قبل از انجام هر مرحله به کودک‌تان بگوید که چه چیزی قرار است اتفاق بیفتد.