نقش خانواده فرد مبتلا به ام.اس

آیا خانواده می‌تواند در بیماری ام.اس تاثیر بگذارد؟

آیا زندگی فردی که مبتلا به ام.اس است با دیگران فرق دارد؟

آیا فرد مبتلا به ام.اس احتیاح به حمایت خاصی دارد؟

بیمار ام.اس همانطور که در مقالات قبلی در همین سایت به آن اشاره شد دچار علائمی می‌شود که خستگی، افسردگی، مشکلات حرکتی عمده‌ترین آنها است.

وقتی یکی از اعضای خانواده خصوصا اگر پدر یا مادر خانواده باشند درگیر بیماری ام.اس شوند با توجه به علائمی که این بیماری دارد بقیه‌ی اعضای خانواده را نیز درگیر می‌کند.

در روند درمان بیمار، خانواده و سایر سیستم های حمایت کننده نقش عمده ای را بازی می کنند.

این نقش شامل تامین حمایت عاطفی، روابط اجتماعی و کمک‌های فیزیکی است.

بنابراین نقش اعضای خانواده و حمایت‌های عاطفی و اجتماعی در مقابله با استرس‌های مزمن بیماری ضروری است.

از طرف دیگر میزان و سطح مراقبت، مراعات و توجهات باید متناسب باشند تا موجب حمایت بیش از حد نشوند.

باید توجه کرد که تمامی عوامل باید در جهت به دست آوردن و ارتقاء استقلال فرد انجام گیرد.

برنامه درمانی، به فرد و اعضای خانواده وی کمک می‌کند که با ایجاد تغییرات و کسب مهارت‌های جدید بتوانند با استرس های مداوم، افسردگی و ترس از وابستگی سازگاری پیدا کنند.

حمایت‌های روانی موجب می‌شود تا اعضای خانواده بیمار نیز تشویق شوند که با انگیزه بیشتر به درمان و فعالیت‌ها ادامه دهند.

نقش فرزندان در رابطه با والدین مبتلا به ام.اس

فرزندان خانواده نیز باید آموزش مناسبی در رابطه با تأثیر ام.اس روی والدین دریافت دارند تا بتوانند محدودیت‌های والدین را بپذیرند و آنها را دوست داشته باشند.

وقتی پدر یا مادر مبتلا به ام.اس باشند، بسیاری از کارهایی که در خانواده‌های دیگر بر عهده والدین می‌باشد را فرزندان یا سایر نزدیکان در خانه باید انجام دهند.

این کارهای اضافه می­‌تواند شستن ظرف، پختن غذا و یا خرید کردن باشد.

کار بیشتر به معنی وقت کمتر برای ورزش، تفریح، با دوستان بودن و کارهای مورد علاقه و درس می باشد.

همجنین در روابط اجتماعی و رفت‌ و آمدها نیز ممکن است به دلیل عود بیماری گاهی اوقات مشکلاتی پیش بیاید.

هزینه‌های مربوط به توانبخشی در این بیماران ممکن است فشار مالی را بر خانواده وارد سازدکه این امر زندگی فرزندان را نیز تحت تاثیر قرار می‌دهد.

فرزندان باید بدانند والدین مبتلا به ام.اس به دلیل همین مشکلاتی که اشاره شد دچار استرس‌های شدیدی می‌شوند.

در نهایت باید طوری با بیماران رفتار کرد که بیماران بدانند که وجود آنها مهمتر از کارهایی است که آنها انجام می‌دهند.

نقش درمانگران در زندگی بیماران مبتلا به ام.اس

درمانگران با آموزش و تمرین به بیمار برای برگرداندن بخشی از قدرت از دست رفته‌شان در انجام کارها به بیماران کمک می‌کنند.

مهمترین مورد اینکه بیمار باید یاد بگیرد که داشتن ام.اس مانع از زندگی معقول نمی‌شود.

یعنی روحیه‌ی خود را از دست ندهد و خودباوری داشته باشد که این امر مستلزم همراهی با یک تیم درمانی می‌باشد.

اکثر ناتوانایی‌ها موقتی، خفیف و یا متوسط هستند و تمام مشکلات ام.اس قابل کنترل هستند.

بیماران دچار ام.اس شدید ممکن است اصلاً قادر به یادگیری نباشند.

در این وضعیت برای تیم توانبخشی آموزش خانواده از اهمیت خاصی برخوردار است زیرا شناخت بیشتر ام.اس باعث مراقبت بهتر فردی می شود.

تیم توانبخشی همچنین به بیمار و خانواده اش کمک می کند که آگاهی و مهارت های فردی را به دست بیاورند تا قادر به پذیرش مسئولیت مراقبت‌های طولانی مدت از بیمارشان باشند.