چگونگی انتخاب شغل در بیماران مبتلا به ام.اس
انتخاب کار و شغل در بیماران ام اس
آیا می‌دانید که بیشتر افراد مبتلا به ام اس جوانان هستند؟ انتخاب شغل در بیماران ام اس چگونه است؟
آیا با وجود بیماری ام اس باز هم می‌توان شغلی داشت و به کارکردن ادامه داد؟
یکی از دغدغه‌های اصلی بیماران ام.اسی که به مرکز توانبخشی ما مراجعه می‌کنند ترس ازدست دادن شغلشان است.
با توجه به اینکه بیماری ام.اس عمدتاً افراد جوان زیر 30 سال را مبتلا می‌کند، در نتیجه روی جمعیت فعال و نیروی کار جامعه تاثیرگذار است.
کار برای بسیاری از جوانان بخش مهمی از هویت آن‌هاست.
اثرات منفی بیماری ام.اس بر فرد
- در روند بیماری توانایی‌ها و مهارت‌های حسی – حرکتی کاهش می‌یابد در نتیجه قابلیت انجام کارهای خاص نیز تغییر می‌کند.
- به علاوه علائمی نظیر خستگی
- تاری دید و اختلالات بینایی
- مشکلات روده و کنترل مثانه
- اختلالات شناختی
- مشکلات تکلم اغلب موضوع را پیچیده تر می‌کند.
بیماری ام اس در چه مشاغلی بیشتر فرد را اذیت می‌کند؟
همکاران بیمار ممکن است متوجه نشوند که چرا فردی که طبیعی به نظر می رسد نمی‌تواند کار خود را به درستی انجام دهد.
این موضوع به ویژه برای فردی که شغلش نیاز به درجه بالایی از تحمل فیزیکی و مهارت دارد صادق است.
برای مثال کارگرانی که در خط تولید هستند و یا رانندگان کامیون ممکن است شغلشان را به زودی در جریان بیماری از دست بدهند.
همچنین فردی که نان‌آور خانه است و هویت شغلی او کاملاً با قدرت فیزیکی و تحمل وی ارتباط دارد مشکلات جدی برای تطابق حرفه ای در وی پیش می‌آید.
فرد مبتلا به ام اس در انجام فعالیت کاری به همسر و یا سایر افراد خانواده وابسته می شود.
این در حالی است که قبلا وظیفه حمایت از این افراد را داشته است و در نتیجه این موارد می‌تواند آثار عمیقی در بیماران ام.اس داشته باشد.
معمولا نوع کار بیمار به ساعات کاری کمتر یا به وضعیت های ملایم‌تر تغییر پیدا می‌کند.
متاسفانه در اغلب موارد به علت ناتوانایی‌ها و ترس ایجاد شده در فرد مبتلا به ام.اس وی شغل خود را از دست می‌دهد.
عوامل اولیه برای اختلال در کار تمام وقت شامل مواردی نظیر:
- اختلال در تحرک بیمار
- عدم هماهنگی
- اختلال مثانه
- کاهش قدرت بینایی
- اختلالات ادراکی – ارتباطی، افسردگی و نظایر آن است.
راه حل مقابله با مشکلات بیماری ام.اس در ارتباط با کار و شغل فرد
مشکلات در رابطه با کار فرد باید در مراحل اولیه مدنظر قرار گیرد؛ زیرا حفظ شغل از به دست آوردن مجدد آن راحت‌تر است.
توانبخشی حرفه ای برای ام.اس از سال ۱۹۶۷ آغاز شد.
در سال ۱۹۹۱ نظریات جدیدی در این مورد ارائه شده تا بیماران ام.اس برای آموزش درازمدت توجیه شوند.
با یشرفت بیماری، بیماران می‌توانند حداقل در دوره بازآموزی کوتاه‌مدت شرکت کنند.
بیماران به هنگام عود بیماری شغل خود را از دست می دهند.
همچنین ممکن است بیماران نیاز به تطابق‌هایی برای ناتوانی باقی‌مانده در دوره بهبودی داشته باشند.
نقش تیم درمانی در ارتباط با شغل بیمار ام.اس
تیم درمانی می تواند به کارفرما کمک کند تا توانایی های بیمار را بشناسد.
با ایجاد تغییرات در محیط کار و یا استفاده از وسایل کمکی می‌توان به بیمار برای انجام و ادامه شغل‌اش کمک کرد.
در شرایط مطلوب بیمار باید دارای شغل‌هایی باشد که کمتر استرس زا باشند و میزان استراحت آنها قابل تغییر باشد.
محیط کار نیز باید خنک بوده و نیاز به فعالیتهای فیزیکی زیادی نداشته باشد.
بر طبق این توصیه ها فقط آن گروه از بیماران قادرند در شغل اصلی‌شان باقی بمانند که توانایی‌های منحصر به فرد حرفه‌ای و ویژه داشته باشند.
از این رو متاسفانه تقریباً ۷۰ %-۷۵ % از بیماران مبتلا به ام.اس در ایالات متحده بی‌کار می‌شوند.
می‌توان گفت که شرایط برای مبتلایان در سایر نقاط جهان نیز مشابه است.
بله من در خط تولید کار میکردم 8سال نان اور خانواده بودم حالا فقط وابستگی شدید به خانواده دارم ضمن اینکه کارم رو از دست داده ام واینده خوبی ندارم
الان سال ۹۸ هست و به شخصه وقتی راننده اداره گاز بودم و در شغل دومم که ماساژور بودم و به شدت علاقه داشتم خوشحال بودم.و تقریبا ۵ تومان درآمد داشتم.ولی زنم مدام غر میزد چون زوررش میگرفت توی اداره کارم فقط خوابیدن بود.محبورم کرد که شغل اداره رو استعفا بدم.و حالا حالم خوب نیست و میگه به من چه.